آی کبوتر که نشستی روی گنبد طلا

تو که پرواز می کنی تو حرم امام رضا (ع)

من کبوتر بقیع ام با تو خیلی فرق دارم

سرمو به جای گنبد روی خاکا می زارم

خونه قشنگ تو کجا و این خونه کجا

گنبد طلا کجا قبرای ویرونه کجا

اونجا هر کی می پره طائر افلاکی می شه

اینجا هر کی می پره بال و پرش خاکی می شه

اونجا خادما با زائرِ آقا مهربونن

اینجا زائرا رو از کنار قبرا می رونن

تو که هر شب می سوزه چلچراغا دورو برت

به امام رضا بگو غریب تویی یا مادرت

کی می گه که تو غریبی ، غریب که عاشق نداره

روز و شب اینهمه عاشق رو خاکت سرمی زاره

غریب اونه تو بقیع شمع و چراغی نداره

نه ضریح و نه حرم حتی رواقی نداره